"Binnen het bedrijf is de impact van het ongeluk groot"
Doe er alles aan om de veiligheid op je werk zo goed mogelijk te borgen zodat jij en je collega’s na een dag werken weer veilig thuiskomen.
Toon
Het was een dag die voor Toon en Karien begint als alle andere. Maar die rond een uur ’s middags een verschrikkelijke wending krijgt als Toon en zijn collega bij onderhoudswerkzaamheden in een reactor vallen. Een reactor die gevuld bleek te zijn met Argon, een edelgas. Argongas zie je niet, ruik je niet, voel je niet, proef je niet. Maar eenmaal ingeademd heb je een enorm probleem: Argongas is zwaarder dan zuurstof waardoor het de zuurstof uit je longen verdrijft en je stikt. Twee jaar later wordt het bedrijf waar de twee mannen werkten veroordeeld voor dood door schuld.
Toons vrouw, Karien van der Loo – van der Sande, en haar broer, Patrick van der Sande, schrijven daarna samen het boek Toon. De impact van een dodelijk arbeidsongeval. Vanaf het ontbijt op die woensdagochtend en het telefoontje van een van Toons collega’s tot de juridische afwikkeling, ruim twee jaar later. Als familie zijn ze geen procespartij, maar wel getuige van de strijd in de rechtszaal om de schuldvraag. Tijdens het rouwen en het juridisch proces kiezen ze ervoor om te gaan samenwerken met de verzekering, de arbeidsinspectie, de pensioenfondsen en het bedrijf waar Toon werkte. In plaats van de gebruikelijke eisen: boete, financiële compensatie en een sluitende verklaring over het waarom van het ongeval, gaan ze akkoord met een 'veiligheidsverbeterplan': ze gaan minimaal vijf jaar lang samenwerken met de veroordeelde, het bedrijf waar Toon werkte, om met zelfgekozen deskundigen te werken aan betere arbeidsomstandigheden zodat een soortgelijk ongeval minder vaak of helemaal niet meer kan voorkomen. Dat vergt ongelooflijk veel kracht van de familie en een nieuwe manier van denken, 'omdenken', en geeft hen de mogelijkheid om zich meer met de menselijke kant van het bedrijfsongeval bezig te houden.
Toons vrouw, Karien van der Loo – van der Sande, en haar broer, Patrick van der Sande, schrijven daarna samen het boek Toon. De impact van een dodelijk arbeidsongeval. Vanaf het ontbijt op die woensdagochtend en het telefoontje van een van Toons collega’s tot de juridische afwikkeling, ruim twee jaar later. Als familie zijn ze geen procespartij, maar wel getuige van de strijd in de rechtszaal om de schuldvraag. Tijdens het rouwen en het juridisch proces kiezen ze ervoor om te gaan samenwerken met de verzekering, de arbeidsinspectie, de pensioenfondsen en het bedrijf waar Toon werkte. In plaats van de gebruikelijke eisen: boete, financiële compensatie en een sluitende verklaring over het waarom van het ongeval, gaan ze akkoord met een 'veiligheidsverbeterplan': ze gaan minimaal vijf jaar lang samenwerken met de veroordeelde, het bedrijf waar Toon werkte, om met zelfgekozen deskundigen te werken aan betere arbeidsomstandigheden zodat een soortgelijk ongeval minder vaak of helemaal niet meer kan voorkomen. Dat vergt ongelooflijk veel kracht van de familie en een nieuwe manier van denken, 'omdenken', en geeft hen de mogelijkheid om zich meer met de menselijke kant van het bedrijfsongeval bezig te houden.
Cees
Om kwart over tien ’s avonds, verandert het leven van Laura Brugmans volledig. Ze is alleen thuis, haar man Cees heeft avonddienst. De bel gaat. Als ze de deur opendoet en de politie ziet staan, weet ze direct dat er iets goed mis is: Cees is op zijn werk overleden. Door een foute handeling van een chauffeur komt hij onder een rol papier van 600 kilo terecht. Hij overlijdt ter plaatse.
Laura vertelt haar verhaal in het boek En toen ging de bel. Het boek beschrijft het moment dat de politie aan de deur komt tot en met de juridische afhandeling van het ongeval. Hoe is het om zo plotsteling je man te verliezen? Hoe verwerk je dit als je weet dat de werkgever er een aandeel in had? Ongeloof, verdriet, boosheid en eenzaamheid wisselen elkaar af. Tegelijkertijd moet er veel geregeld worden, met onder andere de Nederlandse Arbeidsinspectie, het Openbaar Ministerie, de letselschadeadvocaten en de verzekeringsmaatschappij, die in eerste instantie weigert uit te keren.
Ook binnen het bedrijf is de impact van het ongeluk groot. Iedereen was van slag, vertelt een collega van Cees. Hij is ervan overtuigd dat het ongeluk een jaar lang invloed heeft gehad op de collega’s, hun werk en de productiviteit.
Het boek is volgens Laura enerzijds een verwerking van het verlies van haar man, met wie ze 32 jaar getrouwd was, en anderzijds een handvat voor mensen die een dierbare verliezen bij een bedrijfsongeval. ‘Met het boek wil ik anderen helpen. Voor nabestaanden van slachtoffers van ernstige misdrijven is er slachtofferhulp, maar als familie van een dode bij een bedrijfsongeval moet je het allemaal zelf uitzoeken.’ De opbrengst van het boek gebruikt Brugmans voor de Stichting Arbeidsongevallen die ze op 28 april opricht, op Workers Memorial Day. Hiermee wil ze nabestaanden helpen met begeleiding en opvang.
Laura vertelt haar verhaal in het boek En toen ging de bel. Het boek beschrijft het moment dat de politie aan de deur komt tot en met de juridische afhandeling van het ongeval. Hoe is het om zo plotsteling je man te verliezen? Hoe verwerk je dit als je weet dat de werkgever er een aandeel in had? Ongeloof, verdriet, boosheid en eenzaamheid wisselen elkaar af. Tegelijkertijd moet er veel geregeld worden, met onder andere de Nederlandse Arbeidsinspectie, het Openbaar Ministerie, de letselschadeadvocaten en de verzekeringsmaatschappij, die in eerste instantie weigert uit te keren.
Ook binnen het bedrijf is de impact van het ongeluk groot. Iedereen was van slag, vertelt een collega van Cees. Hij is ervan overtuigd dat het ongeluk een jaar lang invloed heeft gehad op de collega’s, hun werk en de productiviteit.
Het boek is volgens Laura enerzijds een verwerking van het verlies van haar man, met wie ze 32 jaar getrouwd was, en anderzijds een handvat voor mensen die een dierbare verliezen bij een bedrijfsongeval. ‘Met het boek wil ik anderen helpen. Voor nabestaanden van slachtoffers van ernstige misdrijven is er slachtofferhulp, maar als familie van een dode bij een bedrijfsongeval moet je het allemaal zelf uitzoeken.’ De opbrengst van het boek gebruikt Brugmans voor de Stichting Arbeidsongevallen die ze op 28 april opricht, op Workers Memorial Day. Hiermee wil ze nabestaanden helpen met begeleiding en opvang.
Iedere week opnieuw
Twee indrukwekkende en dramatische verhalen van mensen die hun geliefden verloren. Echtgenoten, vaders, zonen, broers, zwagers, vrienden. Verhalen over ongevallen die het leven van de nabestaanden voorgoed veranderden. Iedere week kan er een nieuw verhaal geschreven worden: in 2017 kwamen 70 mensen niet meer thuis na hun werk. 70.
Daarom: doe er alles aan om de veiligheid op je werk zo goed mogelijk te borgen zodat jij en je collega’s na een dag werken weer veilig thuiskomen. Breng de risico’s in kaart. Neem maatregelen om die risico’s te voorkomen. Spreek elkaar aan op veilig werken. Stop geen bijna-ongelukken in de doofpot maar bespreek ze en leer ervan. En laat je adviseren door experts. Want met de veiligheid van mensen neem je geen enkel risico.
Bron:
En toen ging de bel. De enorme impact van arbeidsongevallen, Laura Brugmans.
Toon, De impact van een dodelijk arbeidsongeval, Karien van der Loo - van der Sande en Patrick van der Sande.
Daarom: doe er alles aan om de veiligheid op je werk zo goed mogelijk te borgen zodat jij en je collega’s na een dag werken weer veilig thuiskomen. Breng de risico’s in kaart. Neem maatregelen om die risico’s te voorkomen. Spreek elkaar aan op veilig werken. Stop geen bijna-ongelukken in de doofpot maar bespreek ze en leer ervan. En laat je adviseren door experts. Want met de veiligheid van mensen neem je geen enkel risico.
Bron:
En toen ging de bel. De enorme impact van arbeidsongevallen, Laura Brugmans.
Toon, De impact van een dodelijk arbeidsongeval, Karien van der Loo - van der Sande en Patrick van der Sande.
Lees meer
-
"Dit zijn vaardigheden voor het leven"Bij BHV.NL draait het niet alleen om trainingen en theorie, maar vooral om mensen. Onze collega’s maken elke dag het verschil, niet alleen op de werkvloer, maar ook daarbuiten. Daarom delen we graag hun persoonlijke en bijzondere verhalen over hoe het is om veiligheidstrainer te zijn, mensen te helpen groeien en het vertrouwen te geven om te handelen in noodsituaties. Maar ook over de impact die dit werk heeft op henzelf. Lees hier het verhaal vanuit het perspectief van een van onze veiligheidstrainers. -
-
-
-
-
-
Het is elke keer weer leuk en spannendMensen vragen wel eens aan mij: “Is niet iedere dag hetzelfde als je een training geeft?” Maar het is nooit hetzelfde. Wat het instructeur zijn zo leuk maakt is dat je elke keer te maken hebt met andere cursisten, een ander soort training en een andere reactie. -
